No to skoro już o stereotypach rozmawiamy, to przedstawiam Wam książkę, która na stereotypach bazuje i się z nich śmieje. Moim zdaniem czasem za mocno (osoby mieszkające na wsi mogą czuć się urażone), ale mimo to polecam. Dlaczego?
Bo to po prostu fajna opowieść folkowo-fantastyczno-kryminalna, która im dalej w las, tym jest lepsza i ciekawsza. Tutaj naprawdę można zżyć się z bohaterami i interesować sprawą. Jestem tylko zły na cliffhangerowe zakończenie, które autentycznie odebrało mi sporą przyjemność z lektury. Ale może tym samym bardziej będę wyczekiwał drugiej części.
To jedna z tych książek kryminalnych, w których nie do końca chodzi o sprawę ani o detektywa. To druga moja książka p. Czubaja i druga, w której cofamy się do historycznej Polski oraz na pierwszy plan wysuwają się nastroje ówczesnego społeczeństwa i osoby, które wówczas żyły. Co prawda, z trochę zmodyfikowanymi biografiami (co sam autor przyznaje), ale jednak.
No i jest tutaj Gombrowicz, a inspiracji "Trans-atlantykiem" trudno odmówić.
Jako kryminał się to broni - nie ma tutaj wielu filozoficznych rozważań, a sprawa, może czasem nielogiczna, ale daje satysfakcję. No i jest to książka, która spodoba się fanom szachów.
Często myśląc o komediach kryminalnych mamy przed oczami durny humor lub przynajmniej powieści, gdzie jest więcej humoru niż faktycznie śledztwa. A u Alka... jest z tym całkiem nieźle. Całkiem ciekawa sprawa jak na ten gatunek i w ogóle ciekawie się to czyta.
Dzięki @crouschynca, bo o ile znałem autora, o tyle samą książkę chyba Ty polecałaś :)
Skończyłem czytać remake. Podobało mi się jak dużą wagę autor przykłada to aspektów pozornie odległych od procesu twórczego które mają wpływ na efekt końcowy, a największe wrażenie zrobił na mnie rozdział o spoilerach, wcześniej nie pomyślałbym nawet że jest to temat warty zniuansowana :phoenix_wright_thinking: . Myśle że spodoba się osobą które mają poczucie że coś nie tak jest ze współczesną kulturą. @ksiazki#ksiazki#przeczytane#przeczytane2023
To jest naprawdę świetna seria, a przynajmniej dobrze wpasowująca się w mój gust. Opowieść o detektywie, a nie o zbrodni per se. W dodatku pisania o nieco archaicznym świecie, ale w nowym stylu. Polecam spróbować pierwszą część - druga jest taka sama.
Piękny przykład, jak bardzo dobra seria YA może stracić na kiepskiej części, będącej w dodatku finałem. Śmiało mogę powiedzieć o tym, że to "fantastyka z szablonu" i tak miałkiej oraz przewidywalnej fabuły dawno nie czytałem. Tak się zdenerwowałem, że bigosu nie nadążam gotować, aby się uspokoić.
Jedyny plus jest taki, że nie będzie (mam nadzieję) czwartej części, bo mogłaby być gorsza i jeszcze bardziej zatrzeć dobre wrażenie po 1. i 2. tomie. No i nie powiem - cała seria (która jest dobra) to dobry prezent z gatunku fantastyki młodzieżowej dla np. 15-latka. Ale jeśli jesteście starsi, to też młodzieżowości może być tutaj za dużo.
Piękny przykład, jak zbyt duże zauroczenie pierwszą częścią (dałem 10/10) skutkuje rozczarowaniem drugą. To nadal dobra książka, mająca zalety poprzedniej, ale zwyczajnie wtórna i zwiastująca pewną stagnację. Oczywiście, to zbyt daleko idące wnioski, ale do trzeciej części będę podchodził z większym dystansem.
Z innej beczki - to jest tak ciepła na sercu kreacja fantasy, że aż się wzruszam. Taki powrót do bajkowych klimatów.
Moim zdaniem najsłabsza część serii, ale nadal świetna i nadal podtrzymuję zdanie, że to jedna z najfajniejszych trylogii fantasy, jakie kiedykolwiek czytałem. Tak, jestem dziecinny.
Jednocześnie mam wątpliwości, czy to faktycznie pozycja dla młodzieży - jeśli już, to dla starszej. A autor chyba trochę za dużo naczytał się erotyków i stwierdził "pa teraz!". Kristoff, kuźwa - gdybym chciał poczytać całe rozdziały o łóżkowych igraszkach, to bym kupił inne, nomen omen, pozycje.
Poza tym to, co zawsze - dużo przesady, humoru, krwi, brutalności, zwrotów akcji, a tutaj dodatkowo finał, który bardzo mocno kojarzy mi się z Sandersonem. Niestety, akurat w tym przypadku nie jest to dobre skojarzenie. Ale i tak polecam.
Książka brutalna i przerażająca, ale nie pod kątem krwi oraz horroru. To ponadczasowe ostrzeżenie przed totalitaryzmem i ustrojami, które mogą do niego doprowadzić. Na pewno warto znać, ale czy czuję przyjemność po przeczytaniu tej lektury... Nie powiedziałbym i nie chodzi o to, że zmusza do przemyśleń, tylko zwyczajnie miejscami mnie nudziła. Druga połowa ciut lepsza od pierwszej.
Przeczytałem tak szybko, bo siadam do trzeciej części serii "Nibynoc", więc rozumiecie.
JAKIE TO JEST DOBRE. No dobra, może nie stanowi ideału, bo jednak nie lubię erotyki w fantasy (a tu jest ostra) i kolejnej powieści o nierównościach społecznych, ale samo to, że ta druga część nie tylko spełniła moje wysokie wymagania po przeczytaniu "Nibynocy", ale je przewyższyła, o czymś świadczy. Jeśli dodatkowo lubicie Starożytny Rzym, gladiatorów oraz cięty humor, to coś dla Was. Choć wiadomo - najpierw trzeba przeczytać pierwszą część.